Η εγκατάλειψη του σπάνιου πευκοδάσους του Σχοινιά στη Βουλή από τον Καραμέρο

Επίκαιρη ερώτηση για την εγκατάλειψη του σπάνιου πευκοδάσους στον Σχοινιά από το νέο αρμόδιο φορέα που σύστησε η Κυβέρνηση Μητσοτάκη κατέθεσε προς τον υπουργό Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας ο βουλευτής Ανατολικής Αττικής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Γιώργος Καράμερος.

Οι μόνιμοι κάτοικοι των οποίων οι οικίες γειτνιάζουν στο πευκοδάσος του Σχοινιά διατυπώνουν δημόσια τον έντονο προβληματισμό τους και την ανησυχία τους για την ελλιπή προστασία της περιοχής και καταγγέλλουν την απουσία λήψης ουσιαστικών μέτρων για την αποφυγή των υπαρκτών κινδύνων καταστροφής από πυρκαγιά, του μοναδικού αυτού φυσικού τοπίου, στη βάση της καθολικής απουσίας σοβαρής μέριμνας και επαρκούς φύλαξης.

Ο κίνδυνος απειλής από πυρκαγιά είναι υπαρκτός δεδομένου ότι μέσα από τους δρόμους που οδηγούν στον αιγιαλό υφίσταται ανεξέλεγκτη κυκλοφορία αυτοκινήτων. Επιπρόσθετα, η εικόνα των διάσπαρτων απορριμμάτων σε διάφορα σημεία του δάσους, όπως και υπολειμμάτων αμίαντου και γυαλιού, που δεν συνάδει με τη συνολική εικόνα της φυσικής ομορφιάς, αποτελεί πραγματική απειλή διαρκούς μόλυνσης και ανάφλεξης.

Είναι ενδεικτικό ότι πριν λίγες εβδομάδες ξέσπασε μικρή πυρκαγιά περιμετρικά του δάσους και πυροσβέστες αναζητούσαν τα κλειδιά από τις μπάρες σε παρακείμενη ταβέρνα για να διευκολυνθεί το έργο πυρόσβεσης,

Επειδή, η πευκόφυτη έκταση του Σχοινιά ως μέρος του δικτύου Natura 2000 είναι ανάγκη να προφυλαχθεί από πάσης φύσεως ενδεχόμενη καταστροφή, ο Γιώργος Καραμέρος φέρνει το θέμα στη Βουλή και ρωτά τον αρμόδιο υπουργό ποιος σχεδιασμός προστασίας του δάσους εφαρμόζεται και ποια μέτρα πρόληψης επρόκειτο να ληφθούν πριν την έναρξη της θερινής περιόδου αλλά και ποιος είναι ο βαθμός συνεργασίας με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και το Δήμο Μαραθώνα για την καλύτερη δυνατή προετοιμασία και συντονισμό των δράσεων προστασίας του δάσους.

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ

ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς τον Υπουργό Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας

Θέμα: «Το σπάνιο πευκοδάσος του Σχοινιά στο Μαραθώνα σε εγκατάλειψη από το νέο αρμόδιο φορέα που σύστησε η Κυβέρνηση Μητσοτάκη»

Τα δάση μαύρης πεύκης (Pinus nigra subsp. nigra) σαν και αυτό στον Σχοινιά Μαραθώνα, αποτελούν έναν σπάνιο τύπο δασών, με περιορισμένη εξάπλωση στην Ευρώπη. Για τον λόγο αυτό καθώς και για τη μεγάλη γενετική τους ποικιλότητα απολαμβάνουν ιδιαίτερο καθεστώς προστασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα δάση μαύρης πεύκης φιλοξενούν πολλά και σημαντικά είδη φυτών και ζώων, ενώ συγκροτούν τον τύπο οικοτόπου προτεραιότητας «Μεσογειακά πευκοδάση με ενδημικά μαυρόπευκα» με κωδικό 9530 του Παραρτήματος Ι της Οδηγίας 92/43/ΕΕ. Αποτελεί τύπο οικοτόπου προτεραιότητας με εξαιρετική αντιπροσωπευτικότητα και διατήρηση. Η έκτασή του βρίσκεται στο Βορειοανατολικό άκρο του κάμπου του Μαραθώνα. Το Εθνικό Πάρκο της περιοχής αποτελείται από τη χερσόνησο της Κυνοσούρας, το εν λόγω πευκοδάσος και τον κόλπο του Σχοινιά που θεωρείται, ίσως, το σημαντικότερο παράκτιο οικοσύστημα της Αττικής, απέχοντας μόλις 40 χιλιόμετρα από την Αθήνα.

Πρόκειται για ένα από τα λίγα μέρη της Αττικής όπου τα πουλιά μπορούν να ξεκουραστούν, να τραφούν και δυνητικά να αναπαραχθούν. Μάλιστα, έχουν εντοπιστεί περισσότερα από 150 είδη πτηνών, από τα οποία 30 βρίσκονται υπό το καθεστώς προστασίας της οδηγίας 2009/147/ΕΚ της ΕΕ για τα πτηνά. Μεγάλο μέρος του οικοτόπου αναπτύσσεται πλέον γύρω από τα νερά του Ολυμπιακού Κωπηλατοδρομίου. Το πευκοδάσος του Σχοινιά είναι ένα από τα μόλις τρία του είδους του στην Ελλάδα, για αυτό και η περιοχή έχει χαρακτηριστεί ως ειδική ζώνη προστασίας και διατήρησης, στο πλαίσιο του Δικτύου Natura 2000 αλλά και του Μεσογειακού Συνδέσμου για τη Σωτηρία των Θαλάσσιων Χελώνων. Επιπλέον, η περιοχή διαθέτει τεράστια ιστορική κληρονομιά, καθώς στο δυτικότερο άκρο της παραλίας του Σχοινιά τοποθετείται το μέρος όπου διεξήχθη η μάχη του Μαραθώνα, ενώ κοντά σε αυτή την περιοχή (περίπου 4 χλμ.) βρίσκεται και ο Τύμβος του Μαραθώνα.

Οι μόνιμοι κάτοικοι των οποίων οι οικίες γειτνιάζουν στο πευκοδάσος του Σχοινιά διατυπώνουν δημόσια τον έντονο προβληματισμό τους και την ανησυχία τους για την ελλιπή προστασία της περιοχής. Εν όψει θερινής και αντιπυρικής περιόδου καθημερινά αναδεικνύονται ενέργειες που καταγγέλλουν την απουσία λήψης ουσιαστικών μέτρων για την αποφυγή των υπαρκτών κινδύνων καταστροφής από πυρκαγιά, του μοναδικού αυτού φυσικού τοπίου, στη βάση της καθολικής απουσίας σοβαρής μέριμνας και επαρκούς φύλαξης. Ο κίνδυνος απειλής από πυρκαγιά είναι υπαρκτός δεδομένου ότι μέσα από τους δρόμους που οδηγούν στον αιγιαλό υφίσταται ανεξέλεγκτη κυκλοφορία αυτοκινήτων. Επιπρόσθετα, η εικόνα των διάσπαρτων απορριμμάτων σε διάφορα σημεία του δάσους, όπως και υπολειμμάτων αμίαντου και γυαλιού, που δεν συνάδει με τη συνολική εικόνα της φυσικής ομορφιάς, αποτελεί πραγματική απειλή διαρκούς μόλυνσης και ανάφλεξης. Η θέσπιση του ΟΦΥΠΕΚΑ, ενός φορέα ιδιωτικού δικαίου σε κατάργηση των Φορέων Διαχείρισης πανελλαδικά, παρακάμπτει το ΥΠΕΝ, ενώ προκαλεί με την αναποτελεσματικότητα και τις αδυναμίες του την υποβάθμιση του ελληνικού φυσικού κεφαλαίου των επόμενων γενεών.

Επειδή, η πευκόφυτη έκταση του Σχοινιά ως μέρος του δικτύου Natura 2000 είναι ανάγκη να προφυλαχθεί από πάσης φύσεως ενδεχόμενη καταστροφή,

Επειδή, πριν λίγες εβδομάδες ξέσπασε μικρή πυρκαγιά περιμετρικά του δάσους και πυροσβέστες αναζητούσαν τα κλειδιά από τις μπάρες σε παρακείμενη ταβέρνα για να διευκολυνθεί το έργο πυρόσβεσης,

Επειδή από νωρίς κιόλας σε πανελλαδικό επίπεδο με τις τρέχουσες κλιματικές συνθήκες υπερθέρμανσης και τον πιο θερμό χειμώνα που έζησε εδώ και αρκετές δεκαετίες η χώρα μας, γίνεται ηλίου φαεινότερο πως το φετινό καλοκαίρι, ίσως εξελιχθεί στο πλέον επικίνδυνο για το φυσικό μας πλούτο,

Ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός

1. Ποιος σχεδιασμός προστασίας του δάσους εφαρμόζεται και ποια μέτρα πρόληψης επρόκειτο να ληφθούν πριν την έναρξη της θερινής περιόδου;

2. Ποιος είναι ο βαθμός συνεργασίας με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και το Δήμο Μαραθώνα για την καλύτερη δυνατή προετοιμασία και συντονισμό των δράσεων προστασίας του δάσους;

Ο Ερωτών Βουλευτής

Καραμέρος Γεώργιος

dimotisnews.gr

 

Let's go to Marathon !

As most of you surely know,Marathon is the area where the historical battle took place 

between Greeks and Persians, in 490 B.C.

There lies the small town of Marathon with the famous Marathon Tomb,  the burial mound for the Athenians lost in the battle.

The Marathon race is based on the legend from which it gained its name: Pheidippides, a messenger in Ancient Greece, ran from the Battle of Marathon to Athens to announce the Greeks' victory over the Persians.

The Athens Classic (authentic) Marathon is an annual marathon road race held in Athens, Greece, normally in early November. The race attracted 43.000 competitors in 2015 of which 16.000 were for the 42km course, both numbers being an all time record for the event. The rest of the runners competed in the concurrent 5 and 10km road races and the racewalking contest.

But, what you might not know, is that there is a Marathon Lake 
and the famous Marathon Dam!

This is were we drove to, last week and I thought you might be interested in getting to know this place.

We had not been to the Marathon Dam for many many years!!!

Last time we were there, it was about 25 years ago when our children were little and we used to spend our summer holidays close to the small town of Marathon.

We left the town of Marathon behind us, and drove up the mountains

until we reached the Dam.

The Marathon Damwas constructed  at the confluence of the torrents Charadrοs and Varnavas, creating a huge reservoir of water,  the Marathon Lake.

The construction of the arched dam began in 1926 and finished in 1929. It was built by U.S. company ULEN (which maintained by contract, the ownership of the water supply company of Athens until 1974).

Almost 2,000 people were employed. They were granted free accommodation and food to live in the area, throughout the period of the works.

For the completion of the project a long tunnel of about 13.5 Km was constructed, through which water was transported from Marathon to the city of Athens.  A marble tower was also built controlling, with special valves,  the flow of the water  into the tunnel.

The dam was entirely covered with white marble from the Mount Penteli, the same Pentelic marble which was used in ancient times for the Parthenon on the Acropolis.

This makes the Marathon Dam unique and famous all over the world!

Before the construction of the dam was finished, a small ancient style temple was erected by the same workers at the base and just behind the massive walls of the dam.

   

It is a copy of the temple built by the Athenians in Delphi after their victory at the Battle of Marathon.   Thus, the ‘modern’ temple symbolizes the victory of modern Athenians in their fight with water scarcity.

We enjoyed an iced coffee, or "café frappé", as we call it in Greece,

 

at the Fragma Café-Restaurant

(Fragma meaning Dam in Greek)

enjoying the splendid view over the Dam, 

the lake 

and the hills around it.

Then we walked over the dam, taking photos 

and looking at the seagulls

and the big fish in the lake.

You can see how the passage way is very narrow. Just one car can cross on the single lane, while the cars on the opposite side of the Dam have to wait for the green traffic light allowing them to cross.

 

On our way back, we stopped to take some photos of a funny 'windmill'  style country house

and to cut some yellow "stathouria", 

as we call the  common "curry plant" or Helichrysum Italicum.

they can last for years in a vase without any water.

 

We had a lovely day and enjoyed the good weather and the beautiful colours of the countryside.  

 I would have loved to see some lavender fields and feel as if I were in Provence in southern France, but...we are in Greece and a sight like this

is not usual!

This is why I am so pleased when I find a beautiful napkin to use for my decoupage!!!

Napkin relief decoupage, with acrylics and patinas.
 

You may read more on the history of Marathon and look at some beautiful pictures here:

http://www.visitmarathon.gr

L'Atelier de Marie-Anne

Ο Ραμνούντας και η Νέμεσις

Η ιστορία αυτή έχει να κάνει σε ένα βαθμό με την απονομή δικαιοσύνης. Και είναι αρκετά παλιά. Κρατάει δε από τη Μάχη του Μαραθώνα. Είναι μια ιστορία για μια δίκαιη τιμωρία και τον Ραμνούντα, μια λιγότερο γνωστή αρχαία πόλη της ανατολικής Αττικής. 

 
Εκείνη την ημέρα δεν πήγαινα να επισκεφθώ κάποιον αρχαιολογικό χώρο. Δεν έκανα μια περιηγητική εκδρομή. Ψάχναμε με τον φίλο μου ερημική παραλία να βουτήξουμε. Ο δυνατός νοτιάς του Σαρωνικού δεν μας άφησε να ρίξουμε το φουσκωτό και εμείς επιμέναμε να πέσουμε στο νερό. Η Ανατολική Αττική δε ήταν σχετικά ήσυχη: η θάλασσα παρέμενε κάπως ήρεμη και μια χλωμή ανοιξιάτικη λιακάδα ζέσταινε τους λόφους με τα πεύκα.
Διασχίσαμε τις ερημιές του Μαραθώνα και ακολουθήσαμε ένα χωματόδρομο, στην απέναντι πλαγιά της αρχαίας πόλης. Αγριελιές και πουρνάρια κατηφόριζαν σαν ποτάμια τις ρεματιές και στο βάθος ο νότιος Ευβοϊκός απλωνόταν σαν γαλανό φίδι στο στενό. Οι απέναντι ακτές της Εύβοιας έφεγγαν μελανές και σκόρπιοι καπνοί από τα χωριά των Στύρων ανέβαιναν θυμιατίζοντας τον σταχτή ουρανό. Ήταν ένα γλυκό, λίγο μελαγχολικό Σάββατο…

Η ακτή που ψάχναμε ήταν ωραία αλλά ακατάλληλη για βουτιά, είχε μια μικρή γραφικότητα με ένα άσπρο ξωκλήσι και ένα μικρό ρέμα με λυγαριές και καλάμια δίπλα στα βότσαλα.  Ανηφοροίσαμε προς τα πίσω και σταματήσαμε ψηλά να χαζέψουμε τη θέα και να φάμε κάνα μπισκότο.  Διαλέξαμε δε το καλύτερο σημείο: ένα πετραδερό έξαρμα ακριβώς απέναντι από τον αρχαίο Ραμνούντα! Θαυμάσια θέα!
Στην αρχαιότητα ο Ραμνούς ήταν μια σημαντική για τους Αθηναίους πόλη γιατί μπορούσαν να ελέγχουν από εδώ τη ναυσιπλοϊα του Ευβοϊκού. Η πόλη όμως ήταν διάσημη για ένα άλλο λόγο. Για το σπουδαίο ιερό της Θέμιδος και της Νέμεσης.  Ήταν μάλιστα το μεγαλύτερο γνωστό ιερό της Νεμέσεως στην αρχαία Ελλάδα…

Ο αρχαιολογικός χώρος του Ραμνούντα, καταλαμβάνει έναν λόφο ύψους 30 μέτρων που βρίσκεται πολύ κοντά στη θάλασσα ανάμεσα σε δύο όρμους.

Ως γνωστόν η Θέμις ήταν θεά της δικαιοσύνης και η Νέμεσις θεά της εκδίκησης, της «δίκαιης τιμωρίας». Το ιερό τους δε ήταν τόσο πλούσιο που το 440 π.Χ. λειτουργούσε ως τοπική τράπεζα.
Μασούλιζα ένα cookie και σκεφτόμουν τον ναό αυτό, χτισμένον εδώ, πάνω σε αυτούς τους λιόφυτους λόφους αντικριστά στην περίκλειστη θάλασσα της Στερεάς Ελλάδας. Ένας ναός της εκδίκησης… Έβλεπα τα χαλάσματά του.

Εδώ, σε αυτό το ναό υπήρχε και ένα μεγάλο λαμπρό άγαλμα της Νέμεσης. Ο Παυσανίας μάλιστα μας διέσωσε και την ιστορία του. Όταν οι Πέρσες αποβιβάστηκαν στον Μαραθώνα πριν την γνωστή τοις πάσι μάχη, ήταν  απόλυτα βέβαιοι για τη νίκη τους. Ήταν τόσο βέβαιοι ώστε μετέφεραν μαζί τους ένα θηριώδη όγκο από μάρμαρο της Πάρου (το πιο εκλεκτό της εποχής γαρ…) ώστε μετά τη νίκη τους να έφτιαχναν με αυτό το μάρμαρο ένα περήφανο τρόπαιο- μνημείο. Τι αλαζόνες θεέ μου… Στην αρχαιότητα όμως οι αλαζόνες εισέπρατταν πάντα τιμωρία. Και τιμωρός τους ήταν φυσικά η Νέμεσις που τους χτύπαγε αλύπητα σαν χταπόδια. Όπερ και εγένετο και στον γειτονικό Μαραθώνα με την γνωστή έκβαση της μάχης. Οι αλαζόνες εισβολείς έφυγαν κακήν κακώς και μεταξύ άλλων άφησαν το πελώριο μαρμάρινο όγκο στην αμμουδιά της ανατολικής Αττικής.
Με το μάρμαρο αυτό οι κάτοικοι του Ραμνούντα και οι σύμμαχοι τους Αθηναίοι έφτιαξαν το άγαλμα της Νέμεσης που κοσμούσε τον διάσημο ναό του Ραμνούντα. Ο Παυσανίας μάλιστα έγραψε πως το άγαλμα φιλοτέχνησε ο πασίγνωστος Φειδίας.  Όμως ο οδηγός του, όταν επισκέφθηκε τον Ραμνούντα του τα είπε λάθος. Το άγαλμα της Νέμεσης στον Ραμνούντα ήταν έργο του γλύπτη Αγοράκριτου, ο οποίος ήταν ένας από τους λιγότερο γνωστούς μαθητές του μεγάλου Φειδία.
Θυμήθηκα την ιστορία εκείνο το πρωί: ήταν μάλιστα ό,τι μόνο θυμόμουν από τον Ραμνούντα αυτή η ιστορία. Τα τείχη της πόλης έλαμπαν ανάμεσα στα πουρνάρια και τους μυρωδάτους σκίνους, οι καλοπελεκημένοι γωνιόλιθοι έστεκαν σιωπηλοί, ενδιαιτήματα για σαύρες και σκαθάρια πλέον και όχι κραταιή άμυνα της Αθηναϊκής Δημοκρατίας.
Μπήκαμε στο αμάξι συζητώντας για αλαζόνες και για δικαιοσύνη, τινάζοντας χώμα και ρίγανη από τα σκονισμένα μας μποτάκια.
Κρίμα που η Νέμεσις δεν λατρεύεται πλέον… Θα είχε υποθέτω μυριάδες πιστούς…

Που βρίσκομαι?
Ο αρχαίος Ραμνούς βρίσκεται λίγο ανατολικότερα του Μαραθώνα στην ανατολική Αττική. Θα φτάσετε εδώ οδικώς, μέσω Ραφήνας – Νέας Μάκρης. Λίγο πριν το χωριό του Μαραθώνα ακολουθείτε τον δρόμο  προς Αγία Μαρίνα και λίγο αργότερα στρίβετε αριστερά (βόρεια). Υπάρχουν πολλές πινακίδες και θα σας οδηγήσουν εύκολα στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου.

Αναπαράσταση της ανατολικής όψης του ναού της Νεμέσεως του 5ου αι. π.Χ.
κατά τον John Peter Gandy Deering.

Ο ναός κατασκευάστηκε γύρω στο 430 π.Χ.
Δίπλα του ήταν ένας ακόμα ναός της Νέμεσης και της Θέμιδας.

Η Νέμεσις ονομαζόταν, επίσης, Ραμνουσία,
εξαιτίας ενός αγάλματος και ενός ναού της στον Ραμνούντα,

Στον Ραμνούντα βρίσκονται δυο ιερά αφιερωμένα στη Νέμεση ένα μεγάλο και ένα μικρό.

mixanitouxronou.gr
the greek traveller.com

Πύργος Τροπαίου Μαραθώνος

Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι στην περιοχή του Τροπαίου δεν φαίνεται κανένας πύργος εκ πρώτης όψεως. Απλώς εκεί κοντά υπάρχουν τα ακαθόριστα κατάλοιπα ενός οικοδομήματος για το οποίο υπάρχουν συγκεκριμένες πληροφορίες ότι ήταν μεσαιωνικός πύργος.

Η σχέση του πύργου με το τρόπαιο έχει ενδιαφέρον.

Τοποθεσία και Στρατηγική Σημασία

Το Τρόπαιο της Νίκης της Μάχης του Μαραθώνος (490 π.Χ.) βρίσκεται νοτιοανατολικά από τον Μαραθώνα, στον Σχινιά, στη θέση Μεσοσπορίτισσα. Το σημείο είναι σε άλλο σημείο από τον Τύμβο των Μαραθωνομάχων. Στο σημείο που είναι το Τρόπαιο, κοντά στο Μέγα Έλος, πιστεύεται ότι ήταν το επίκεντρο της μάχης και ότι εκεί σκοτώθηκαν οι περισσότεροι Πέρσες. Στον αρχαιολογικό χώρο υπάρχει και μια μικρή εκκλησία, η Παναγιά η Μεσοσπορίτισσα, που γιορτάζει στις 21 Νοεμβρίου (στη μέση της εποχής της σποράς).

Ιστορία

Το τρόπαιο στήθηκε πολύ μετά τη μάχη, το 460 π.Χ. Αυτό που βλέπουμε σήμερα στη Μεσοσπορίτισσα δεν είναι το πραγματικό Τρόπαιο. Τα κομμάτια της στήλης του αυθεντικού Τροπαίου βρίσκονται στο μουσείο του Μαραθώνα. Στην αρχική του μορφή πρέπει να υπήρχε και ένα άγαλμα στην κορυφή. Δεν γνωρίζουμε τι άγαλμα, ίσως της Νίκης.
Αυτός που ανακάλυψε το τρόπαιο ήταν ο Eugene Vanderpool, επικεφαλής της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών της Αθήνας. Το ανακάλυψε στον τοίχο του μεσαιωνικού πύργου! Ήδη από τον 19ο αιώνα, διάφοροι περιηγητές και αρχαιολόγοι είχαν παρατηρήσει ότι ο μεσαιωνικός πύργος σε αυτή τη θέση είχε εντοιχισμένα αρχαίους κίονες και κιονόκρανα.
Το 1965, ο Vanderpool πήρε άδεια από την Ελληνική Αρχαιολογική Εταιρεία και αποσυναρμολόγησε τον πύργο για να βγάλει τα αρχαία μέλη. Στη συνέχεια ταύτισε τα ευρήματά του με το Τρόπαιο.
Έτσι από τον πύργο δεν έμεινε σχεδόν τίποτα, αν και όπως φαίνεται από τις φωτογραφίες πριν την αρχαιολογική επέμβαση ήταν ήδη γκρεμισμένος.
Ο πύργος ήταν βυζαντινός. Χρονολογείται από τον 11ο ή τον 12ο αιώνα, με βάση τα ευρήματα κατά την ανασκαφή που έγινε πριν τη διάλυσή του. Τον 15ο αιώνα ήταν ήδη κατεστραμμένος.

Δομικά, Αρχιτεκτονικά, Οχυρωματικά Στοιχεία

O πύργος είχε παραλληλόγραμμη κάτοψη με μήκος 5,82 μέτρα και πλάτος 4,48 μέτρα. Οι τοίχοι ήταν κατασκευασμένοι σε μεγάλο βαθμό από αρχαία μέλη. Παλιότεροι περιηγητές ανέφεραν μεγαλύτερο ύψος του πύργου και περιγράφουν περισσότερα αρχαία κομμάτια που δεν βρέθηκαν.
Εσωτερικά ο πύργος χωριζόταν σε δύο ισομεγέθεις χώρους. Τα θεμέλιά του φτάνουν σε βάθος μεγαλύτερο από δύο μέτρα. Προφανώς επειδή το μέρος είναι βάλτος.

Πηγές

• Εντοπισμός και φωτογραφίες από τον κ. Ιωάννη Δέδε
• Eugene Vanderpool, “A Monument to the Battle of Marathon”, American School of Classical Studies at Athens, Hesperia, Vol. 35, No. 2 (Apr. - Jun., 1966), pp. 93-106

kastra.eu

Σχετικά:

• Εθνικό Πάρκο Σχινιά-Μαραθώνα
• Οδοιπορικό στους χώρους της μάχης του Μαραθώνα
• Το Τρόπαιο της Παναγίας